Fot. Zero Creatives / Getty Images Nadmiar białka jest równie szkodliwy, co jego niedobór. Zbyt duża podaż białek odpowiada za zaburzenia metabolizmu oraz predysponuje do powstawania zmian miażdżycowych i nadciśnienia tętniczego. Sprzyja pogorszeniu samopoczucia, rozdrażnieniu i bezsenności. Białko, obok węglowodanów i tłuszczy, stanowi podstawowy składnik pokarmowy, który pełni istotne funkcje w organizmie. Zarówno jego niedobór, jak i nadmiar w sposób negatywny wpływa na stan zdrowia. Predysponuje do problemów dermatologicznych, osłabia kości i stawy, powoduje wzdęcia, zaparcia i bóle brzucha. Zbyt duża podaż białka zaburza równowagę kwasowo-zasadową. Osoby dbające o zdrowie powinny realizować zbilansowaną dietę, która zawiera odpowiedni poziom wszystkich składników odżywczych. Nadmiar białka w diecie Białko jest niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu składnikiem pokarmowym. Warunkuje wzrost i rozwój człowieka. Jest podstawowym elementem budującym mięśnie i hormony. Określając optymalną porcję białka należy uwzględnić zwłaszcza poziom aktywności fizycznej i masę ciała. Osoby wykazujące niewielką aktywność ruchową nie powinny spożywać więcej niż 1 g białka na kilogram masy ciała. Z kolei u osób o wysokiej aktywności fizycznej na kilogram masy ciała przypada 1,5–1,8 g białka. W prawidłowo zbilansowanej diecie powinno ono stanowić 20–25% energii uzyskiwanej z przyjmowanego pożywienia w ciągu doby. Nie wszyscy jednak stosują się do tych zasad. Na nadmiar białka w diecie narażeni są zwłaszcza sportowcy, kulturyści i osoby realizujące diety wysokobiałkowe, z których dość popularna jest dieta Dukana. Nadmiar białka w diecie – skutki dla układu pokarmowego Nadmiar białka może mieć niekorzystny wpływ na ludzki organizm. Przede wszystkim prowadzi do zaburzeń układu pokarmowego. Konsekwencją nadmiaru białka w diecie bywa rozregulowanie metabolizmu, wzdęcia, nudności, niestrawność, bóle brzucha, nieżyt żołądka i grzybica jelit. Stanowi przyczynę zaparć, które prowadzą do namnażania bakterii gnilnych w jelitach. Produkowane przez nie toksyny zwiększają ryzyko rozwoju nowotworu jelita grubego. Nadmiar białka prowadzi do przyrostu masy ciała, ponieważ podnosi bilans energetyczny diety – 1 g białka to 4 kcal. Nadmiar białka w diecie a nerki Skutkiem nadmiaru białka w diecie bywa zaburzenie funkcjonowania nerek i wątroby, które są zmuszone do wzmożonej pracy. Konsumpcja zbyt dużej ilości białka sprawia, że organizm musi usunąć więcej produktów przemiany azotu z krwi, co może prowadzić do odwodnienia. Dieta wysokobiałkowa zwiększa ryzyko powstania kamicy wapniowej lub moczanowej. Białko zwierzęce zawiera puryny, których końcowym produktem w procesie przemiany materii jest kwas moczowy. Wysokie stężenie kwasu moczowego stwarza korzystne warunki do wytrącania kamieni moczanowych. Nadmiar białka powoduje zwiększone wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, w konsekwencji czego w moczu występuje zbyt duża ilość wapnia, co powoduje powstanie kamieni wapniowych. Dodatkowo zwiększone wydalanie wapnia oraz fosforanów sprzyja uszkodzeniom kości i stawów. Konsekwencje nadmiaru białka Zbyt duża podaż białek predysponuje do powstania zmian miażdżycowych i obrzęków, podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi i poziomu cholesterolu. Powoduje zaburzenia potencji i podnosi prawdopodobieństwo cukrzycy typu 2. Zbyt duża ilość białek zwierzęcych odpowiada za niedobór błonnika pokarmowego, witamin lub minerałów. Badacze donoszą, że skutkiem nadmiaru białka jest zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Dieta z przewagą białka i o niskiej zawartości węglowodanów sprawia, że organizm przechodzi w stan ketozy i żeby wyprodukować energię, spala tłuszcze. Powstałe wówczas ciała ketonowe stanowią przyczynę nieprzyjemnego zapachu z ust i silnych bólów głowy. Nadmiar białka nie tylko daje objawy fizyczne, ale ma także negatywny wpływ na kondycję psychiczną. Pogarsza samopoczucie, zwiększa nerwowość, sprzyja bezsenności i rozdrażnieniu. Prowadzi do problemów z koncentracją, skupieniem uwagi, podejmowaniem decyzji i planowaniem. Nadmiar białka w organizmie – objawy skórne Nadmiar białka w organizmie powoduje też objawy skórne i pogarsza kondycję włosów. Zbyt duża podaż białka nasila trądzik i utrudnia jego leczenie. Sprzyja nadmiernej produkcji sebum, co w konsekwencji predysponuje do powstania zaskórników, wyprysków czy nieestetycznego efektu świecenia skóry. Białko w organizmie w nadmiarze przyspiesza procesy starzenia się skóry i powstawania zmarszczek. Skóra staje się szara i wygląda na zmęczoną. Dodatkowo zaburza cykl życia włosów i sprzyja łamliwości paznokci. Zobaczcie, w których produktach znajdziemy bardzo dużo białka: Zobacz film: Produkty z dużą ilością białka. Źródło: Wiem, co jem Nadmiar białka we krwi Białko całkowite we krwi stanowią wszystkie białka znajdujące się w surowicy, albuminy, fibrynogeny, globuliny i glikoproteiny. Stężenie białka w surowicy jest wypadkową procesów produkcji białka w wątrobie, utraty białka przez nerki i przewód pokarmowy oraz ilości białka dostarczanego z pożywieniem. Stężenie białka całkowitego w osoczu w warunkach prawidłowych wynosi 60–80 g/l. Materiałem do badań jest krew żylna, najczęściej pochodząca z żyły łokciowej. Pacjent powinien być na czczo. Wyniki dostępne są zazwyczaj na drugi dzień. Nadmiar białka we krwi określa się mianem hiperproteinemii. Stan ten bywa wynikiem nadmiernej produkcji immunoglobulin, czyli przeciwciał układu odpornościowego, co zauważa się w przebiegu chorób takich jak: szpiczak mnogi, choroba Waldenstroma, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, marskość wątroby, przewlekłe zapalenie wątroby i inne przewlekłe stany zapalne oraz silne odwodnienie organizmu.
Nadmiar wody w organizmie – objawy. W stanie nadmiaru wody w organizmie objawy są głównie wynikiem gromadzenia się płynu w przestrzeniach tkankowych. Nadmiar wody w organizmie skutkuje nagłym wzrostem masy ciała. Niekiedy można zaobserwować przytycie o 3–5 kg w przeciągu kilku dni. Fot.: Magnez to jeden z najważniejszych pierwiastków występujących w organizmie. Pierwiastek ten jest kofaktorem kilkuset enzymów, warunkuje przewodnictwo nerwowe, aktywuje skurcze mięśniowe, wspomaga funkcjonowanie układu nerwowego i sercowo – naczyniowego. Niedobór magnezu objawia się pod postacią bolesnych skurczów mięśni, mrowienia kończyn, problemów ze snem, zmęczenia, nadciśnienia czy nadmiernego wypadania włosów. W celu zapobiegania niedoborom magnezu wystarczy stosowanie odpowiednio zbilansowanej diety, a także suplementów zawierających magnez. Spis treści1 Rola magnezu w organizmie2 Niedobór magnezu3 Źródła magnezu w diecie4 Nadmiar magnezu w organizmie Rola magnezu w organizmie Fot.: Magnez to pierwiastek zgromadzony w organizmie w ilości 25 – 35 g, a największe depozyty tego pierwiastka to kości, mięśnie oraz tkanki miękkie. Magnez jest kofaktorem ponad 300 enzymów uczestniczących w procesach przemiany materii. Warunkuje prawidłowy przebieg przemian węglowodanowych, tłuszczowych i białkowych. Pierwiastek ten wpływa na stabilność i przepuszczalność błon komórkowych, dzięki czemu zapewnia prawidłowe przekazywanie impulsów nerwowo – mięśniowych. W ten sposób magnez warunkuje prawidłową pracę układu nerwowego, mięśniowego oraz sercowo – naczyniowego. Magnez wraz z wapniem i witaminą D wspomaga mineralizację kości i zębów, chroni przed metalami ciężkimi (ołów, rtęć, kadm), zapobiega rozwojowi takich dolegliwości jak zespół napięcia przedmiesiączkowego czy migreny. Magnez moduluje funkcjonowanie układu immunologicznego, łagodząc stany zapalne, alergie. Niedobór magnezu Prawidłowy poziom magnezu w organizmie to 0,65 – 1,25 mmol/l. Zbyt niski poziom magnezu może wynikać z niewystarczającej podaży tego pierwiastka wraz z dietą, a także nadmiernej jego utraty z organizmu. Niewystarczająca podaż magnezu wraz z dietą może wynikać ze zbyt niskiego spożywania produktów zawierających magnez, a także zubożenia diety w magnez, wynikającego z przetwarzania żywności oraz stosowania konserwantów. Ograniczeniu przyswajania magnezu z diety może sprzyjać wysokie spożycie błonnika, a także wapnia, nadużywanie kawy oraz alkoholu, stosowanie takich leków jak tetracykliny, leki nasenne, inhibitory pompy protonowej czy leki moczopędne. Oczywiście zmniejszone przyswajanie magnezu występuje także w przebiegu zespołów złego wchłaniania, np. spowodowanych stanami zapalnymi jelit. Do niedoborów magnezu może się także przyczynić nasilona utrata magnezu z organizmu. Dochodzi do tego w przebiegu biegunek i wymiotów, chorób nerek, zaburzeń hormonalnych (hiperaldosteronizm, pierwotna nadczynność przytarczyc), a także podczas insulinoterapii. Objawy niedoboru magnezu to przede wszystkim: zmęczenie problemy z pamięcią i koncentracją kołatanie serca skurcze mięśni mrowienie i drżenie kończyn wypadanie włosów łamliwość paznokci. W celu złagodzenia objawów niedoboru magnezu warto wzbogacić dietę w naturalne źródła magnezu, a także sięgać po suplementy diety z magnezem. Źródła magnezu w diecie Fot.: Magnez powszechnie występuje w diecie, zarówno w produktach roślinnych, jak i odzwierzęcych. Najbogatsze źródła magnezu w diecie to kakao, owoce morza, orzechy, kasze, pełnoziarniste produkty zbożowe, żółte sery. Magnez znaleźć można także w bananach, jajach, podrobach, zielonych liściach warzyw. Obróbka termiczna zmniejsza zawartość magnezu w diecie, zatem najlepiej jest sięgać po surowe warzywa i owoce. Białko zwierzęce oraz witaminy z grupy B, zwłaszcza witamina B6 zwiększają przyswajalność magnezu. Nadmiar magnezu w organizmie Do nadmiernej kumulacji magnezu w organizmie może dojść w efekcie spożywania zbyt dużych dawek suplementów diety zawierających magnez. Ponadto przyczyną hipermagnezemii może być niewydolność nerek. Objawami zbyt wysokiego poziomu magnezu w organizmie są biegunki i wymioty, zmniejszenie napięcia mięśniowego, zwolnienie akcji serca, zaburzenia widzenia, spadek ciśnienia krwi. Bibliografia: Iskra M. in., Magnez — rola fizjologiczna, znaczenie kliniczne niedoboru w nadciśnieniu tętniczym i jego powikłaniach oraz możliwości uzupełniania w organizmie człowieka; Nadciśnienie tętnicze, 2013 tom 17, nr 6Ponadto w zaleceniach czytamy, iż powinniśmy jako specjaliści zwrócić uwagę na ilość błonnika w diecie naszego pacjenta (i najczęściej tę ilość zminimalizować, chyba, że dominującym objawem są zaparcia, wtedy poleca się stosowanie np. psyllium lub błonnika rozpuszczalnego). Zgodnie z rekomendacjami NICE pacjenci stosującyData publikacji: 17 lutego 2017, 01:15 Błonnik pokarmowy to niezwykle ważny składnik naszego pożywienia, który posiada wiele cennych właściwości, warto jednak wiedzieć, jakie zagrożenia niesie za sobą zbyt duża ilość jego spożycia. Skład i źródło błonnika pokarmowego Do głównych jego frakcji zaliczamy celulozę, hemicelulozy, pektyny, beta-glukany, fruktany, ligniny, kutynę i suberynę, a także wszelkie gumy i śluzy roślinne oraz polisacharydy alg. Wszystkie te związki wchodzą w skład produktów pochodzenia roślinnego, a najlepsze ich źródło stanowią: produkty zbożowe z pełnego przemiału, warzywa, owoce zarówno świeże jak i suszone, migdały, orzechy oraz nasiona roślin strączkowych. Ponadto są częścią składową kilku dodatków do żywności tj. karageny, mączka chleba świętojańskiego, tragakanta, guma guar oraz guma ksantanowa. (E 407- E 415). Pozytywne działanie błonnika na nasz organizm Błonnik posiada stosunkowo niską wartość energetyczną. Gdy trafia do żołądka buforuje oraz wiąże nadmiar kwasu solnego, ulega pęcznieniu, a tym samym go wypełnia i daje długotrwałe uczucie sytości. W dalszej części układu pokarmowego pęcznieje i wypełnienia jelita oraz tworzy podłoże do rozwoju korzystnej mikroflory bakteryjnej, pobudza ukrwienie oraz perystaltykę jelit, a tym samym zapobiega zaparciom, czy też odwodnieniu mas kałowych. Ponadto obniża poziom cholesterolu we krwi, wiąże nadmiar kwasów żółciowych i ogranicza wchłanianie toksyn np. metali ciężkich. Zalecane dzienne spożycie Wartość wystarczającego spożycia błonnika pokarmowego tzw. Adequate Intake (AI), ustalona przez EFSA wynosi 25 g/dzień, dla osób dorosłych. Z kolei w przypadku dzieci od 1. do 3. roku życia jest to 10 g dziennie, natomiast w przedziale wiekowym od 4 do 9 lat – 14-16 g/ dzień. Chłopcy i dziewczęta od 10. do 18. roku życia powinni dostarczyć 19-21 g tego składnika w codziennej diecie. Prof. Jarosz z Instytutu Żywności i Żywienia w Warszawie, zalecił zwiększenie spożycia wśród osób dorosłych do 30-35 g dziennie. Skutki nadmiaru błonnika w diecie Dostarczenie za dużej ilości błonnika, szczególnie w postaci suplementów diety, może wywołać wiele niekorzystnych w naszym organizmie oddziaływań tj. wzdęcia, zaparcia, biegunki, bóle brzucha. Ponadto, może dojść do zmniejszenia wchłaniania innych składników odżywczych np. białka. Skutki nadmiaru włókna pokarmowego, a głównie lignin mogą spowodować obniżenie wykorzystania składników mineralnych, poprzez trwałe ich wiązanie w jony wapnia lub żelaza. Działanie błonnika posiada wiele zalet, lecz aby w pełni z nich korzystać, należy zadbać o odpowiednią jego podaż, a ponadto równoczesne dostarczenie dostatecznej ilości płynów, dzięki którym będzie miał szanse spełnić swoje fizjologiczne właściwości. Małgorzata Cyran Żelazo w diecie Dzienne zapotrzebowanie na żelazo dla osoby dorosłej określane jest na 10 mg u mężczyzn oraz 18 mg u kobiet do 50 roku życia . Wyższe zapotrzebowanie na żelazo u kobiet wynika z faktu, że kobiety w wieku reprodukcyjnym tracą sporo żelaza podczas krwawienia miesięcznego. Nadmiar soli szkodzi. Przyprawa ta może przyczyniać się do wielu przewlekłych chorób. Dowiedz się, jakie objawy mogą świadczyć o tym, że spożywamy zbyt wiele soli. Sól to przyprawa, która nadaje smak potrawom, ale działa również jako konserwant żywności. Jej składnikiem jest sód – ważny dla organizmu człowieka pierwiastek. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca, aby dzienne spożycie soli nie wynosiło więcej niż 5 g (jedna łyżeczka) soli dziennie na osobę, tymczasem Polacy spożywają średnio 11,5 g soli dziennie. Niestety przyprawa ta jest dodawana do bardzo wielu potraw spożywanych przez nas na co dzień. Najwięcej jest jej w: żółtym serze, przetworach mięsnych (wędlinach, kiełbasie), pieczywie, koncentratach zup i sosów, przekąskach. Sól, podobnie jak cukier, bywa uzależniająca. Wiele osób nie potrafi zrezygnować ze słonych przekąsek i spożywa ich więcej, niż powinno, biorąc pod uwagę dzienne normy spożycia dla tej przyprawy. Tymczasem nadmiar soli w organizmie, może przyczyniać się do wielu niebezpiecznych chorób, nadciśnienia tętniczego, udaru mózgu, chorób serca (np. powiększenie mięśnia sercowego, niewydolności serca), chorób nerek (np. kamicy nerkowej), osteoporozy, raka żołądka. To długofalowe konsekwencje spożywania zbyt dużej ilości soli, a jakie są te krótkofalowe? Podpowiadamy. Jak rozpoznać, że spożywamy za dużo soli?Kilka objawów może świadczyć o tym, że spożywamy za dużo soli. Wśród nich wymienić można, – to jeden z najczęstszych objawów nadmiernego spożycia soli. Zawarty w soli sód przyczynia się do zatrzymania wody w organizmie i zaburza trawienie, co może prowadzić do powstawania gazów i wzdęć. Co więcej, badania na gryzoniach pokazały, że sól może zmieniać skład bakterii jelitowych, a to również może wpłynąć na produkcję gazów w okrężnicy. Wysokie ciśnienie krwi – sól zwiększa ciśnienie krwi, co może prowadzić do wielu niebezpiecznych dla zdrowia chorób. Tu również głównym winowajcą jest sód, a właściwie chlorek sodu, bo z tej postaci pierwiastek ten występuje w soli. Sód w nadmiarze upośledza pracę nerek i utrudnia pozbycie się płynów z organizmu, w efekcie podnosi się ciśnienie – one również mogą być sygnałem, że w naszej diecie jest zbyt dużo soli, a co za tym idzie sodu w organizmie. Sól zatrzymuje wodę w organizmie, w rezultacie może się pojawić opuchlizna, na twarzy, dłoniach, stopach i wokół pragnienie – jeśli zauważyłeś u siebie zwiększone pragnienie, a nie zmieniły się warunki atmosferyczne, które mogłyby na to zjawisko wpłynąć (np. wysoka temparatura powietrza), może to oznaczać, że spożywasz zbyt soli. Zawarty w niej sód ma wpływ na utrzymywanie równowagi płynów w organizmie. Jeśli jest go za dużo w organizmie, czyli kiedy spożywamy za dużo tej przyprawy, dochodzi do zaburzenia tej równowagi. Organizm pobiera wodę z komórek, by zneutralizować sód. Efektem tego procesu jest zwiększone pragnienie, ponieważ organizm daje znać, że nie ma wystarczającej ilości wody na reagowanie na tak dużą ilość na wadze – kiedy organizm zatrzymuje wodę w organizmie, zaczynamy przybierać na wadze. Jeśli wzrost kilogramów jest nagły (następuje w ciągu kilku dni), przyczyną może być nadmiar soli w diecie. Spróbuj wyeliminować tę przyprawy i zobacz, czy po kilku dniach waga wróci do normy. Pamiętaj, że otyłość zwiększa ryzyko nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2 oddawanie moczu – niestety nadmiar soli w organizmie może u niektórych osób przyczynić się do częstszego oddawania moczu. Jak to działa? Sól zwiększa pragnienie, więc pijemy więcej napojów, a w efekcie częściej biegamy do ze snem – nadmiar soli może przyczyniać się do problemów ze snem, takich jak niespokojny sen, częste budzenie się w nocy ( po to, by pójść do toalety). W efekcie rano jesteśmy zmęczeni, zmęczenie, osłabienie – osoby, które spożywają zbyt dużo soli mogą odczuwać zmęcznie i osłabienie. Powodów może być kilka. Po pierwsze, mogą źle sypiać (patrz powyżej), po drugie organizm, by zneutralizować nadwyżkę sodu z organizmu pobiera wodę z komórek, co przyczynia się do ogólnego osłabienia żołądkowe – nadmiar soli w organizmie może przyczyniać się do mdłości, a nawet do biegunki. Jeśli masz rozstrój żołądka lub skurcze żołądka, przyjrzyj się swojej diecie i zastanów się, jak ograniczyć sól. Pamiętaj o wodzie! Pomoże nawodnić organizm i tym samym poprawić głowy – duża ilość soli przyczynia się do rozszerzeniem naczyń krwionośnych w mózgu, co może skutkować silnymi bólami głowy. Jeśli ta dolegliwość pojawia się po zjedzonym posiłku, sprawdź, czy nie był on zbytnio przesolony. Jeśli zauważysz u siebie tego typu objawy, przyjrzyj się swojej diecie. Sprawdź, ile w rzeczywistości spożywasz soli. Pamiętaj, liczy się nie tylko sól dodawana na przykład do zupy, czy gotujących się ziemniaków, ale również ta w pieczywie, serze czy wędlinie. Postaraj się wyeliminować nadmiar soli i sprawdź, czy twój stan zdrowia się poprawi. Jeśli nie, koniecznie skontaktuj się z lekarzem. Jak ograniczyć ilość soli w diecie?Ograniczenie soli w diecie jest prostsze, niż nam się wydaje. Trzeba się zastosować do poniższych rad: Zrezygnuj z jedzenia słonych przekąsek. Zrezygnuj z jedzenia przetworzonych potraw oraz gotowych dań z dodatkiem sosów i przypraw, np. zamiast kupować mrożoną zapiekankę ze sklepu, zrób ją samodzielnie w domu. Potrzebujesz tylko pieczarek, cebuli, odrobimy dobrej jakości sera i bagietki. Zamiast kupować wędliny w sklepie, upiecz mięso w domu. Czytaj etykiety i sprawdzaj zawartość sodu w kupowanej żywności. Rezygnuj z tych produktów, które zawierają duże ilości soli. Zamiast soli używaj ziołowych przypraw, nadadzą one potrawom głębi smaku. Jeśli jesz poza domem, poproś o przygotowanie dania bez dodatku dużej ilości soli. Początkowo potrawy bez dodatku soli mogą nam się wydawać mdłe i niesmaczne. To chwilowe i po kilku dniach się zmieni. Przyczyną się zmiana wrażliwości kubków smakowych. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: Niedobór lub nadmiar błonnika w diecie psa może skutkować problemami ze strony układu pokarmowego. Należy pamiętać, o prawidłowym bilansie błonnika rozpuszczalnego, oraz nierozpuszczalnego w diecie psa. Zbyt duża ilość, niepoprawnie zbilansowanego komponentu może wpływać na zmianę wchłaniania innych składników odżywczych. Z tego artykułu dowiesz się co pomaga błonnik?Jakie są źródła błonnika pokarmowego?Jakie są skutki nadmiaru błonnika?Jaka jest zdrowa dawka błonnika?Na co pomaga błonnik?Błonnik zwiększa wydzielanie soków trawiennych, przyspiesza perystaltykę jelit, przez co zwiększa się ilość wypróżnień, dlatego jest tak ważny w walce z zaparciami. Jednak konieczne jest pamiętanie o regularnym spożywaniu wody mineralnej. Jeśli o to nie zadbasz Twoje problemy z wypróżnianiem mogą się jeszcze nasilić. Błonnik może wychwytywać toksyczne związki w naszym organizmie, dzięki czemu nie zostaną one wchłonięte przez jelito. Jest też ważnym składnikiem diety przeciwnowotworowej oraz diety w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych. Zmniejsza stężenie cholesterolu oraz zwalnia wchłanianie glukozy. Dzięki niemu indeks glikemiczny produktów jest niższy. Przy prawidłowym nawodnieniu pęcznieje w jelitach, zwiększając uczucie sytości. Zmniejsza także kaloryczność są źródła błonnika pokarmowego?Do jego głównych źródeł należą suche nasiona roślin strączkowych, warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste. Jeśli chcesz dostarczyć sobie źródeł błonnika dieta powinna uwzględniać produkty pełnoziarniste nieoczyszczone, np. płatki owsiane, mąkę razową, razowe pieczywo, brązowy ryż, kaszę gryczaną. Większą ilość błonnika mają owoce i warzywa surowe, niepoddane obróbce termicznej, nieobrane ze skórki. Dlatego jeśli Twoja dieta powinna ograniczać jego spożycie, powinnaś jeść jasne pieczywo pszenne, z warzyw i owoców możesz przygotowywać musy, możesz je gotować, piec, blendować, pamiętając o unikaniu jedzenia ich skórki. Dzienne spożycie błonnika dla osób dorosłych i zdrowych powinno wynosić są skutki nadmiaru błonnika?Jego nadmiar może podrażniać jelita oraz doprowadzać do biegunek, które mogą okazać się bardzo niebezpieczne. Powodują odwodnienie organizmu, traci on wodę oraz ważne dla swojego funkcjonowania elektrolity. Może powodować zmniejszanie wchłaniania wapnia, żelaza oraz cynku. Niedobór wapnia może skutkować tężyczką, osteoporozą, zęby mogą ulegać uszkodzeniu. Wapń jest także ważny dla serca, mięśni oraz układu nerwowego. Dlatego tak groźne mogą być jego niedobory. Zbyt mała podaż żelaza może powodować niedokrwistość, szybsze męczenie się, zmniejszoną odporność, bladość skóry, łamliwość paznokci czy cynku może wywoływać zmiany skórne, także spadek pokarmowe zmniejsza przyswajanie tłuszczów, przez co zmniejszone jest też wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (witamina A, D, E, K). Diety bogatej w błonnik powinny unikać osoby cierpiące na schorzenia przewodu pokarmowego, takie jak, np. stany zapalne błony śluzowej żołądka lub jelit . Należy go unikać w jednostkach chorobowych, w których zalecana jest dieta łatwostrawna. Jaka jest zdrowa dawka błonnika?We wszystkim należy zachować umiar. Błonnik ma pozytywne działanie. Jednak nie należy przesadzać z jego spożywaniem. Jeśli nie masz przeciwwskazań zdrowotnych i możesz spożywać jego zalecane ilości, to zdrowa i zbilansowana dieta z pewnością Ci ich dostarczy. Nie ma potrzeby suplementować błonnika poza dietą. Bez obaw możesz nią zaspokoić swoje potrzeby. Dla przykładu (wartości podane dla 100g produktu) woreczek brązowego ryżu dostarcza 8,7g błonnika, 3 kromki pełnoziarnistego chleba żytniego 6,1g, pół szklanki fasoli białej suchej 15,7g, pół pomidora 1,2g, a 2 marchewki 3,6 g. Jak widzisz nie musisz bardzo się trudzić, aby dostarczyć błonnik do diety. Co więcej wcale nie jest trudne przekroczenie jego zalecanych wartości, szczególnie problem ten może dotyczyć osób na diecie wegetariańskiej bogatej w rośliny strączkowe, warzywa i owoce. Spraw, aby Twoja dieta była urozmaicona i prawidłowo zbilansowana. Pamiętaj, że we wszystkim należy zachować umiar. hYkHno.
nadmiar błonnika w diecie objawy
